Adamın biri işten eve gelmiş bir bakmış, karısı başka bir adamla yatakta. Hemen tabancasını almış ve öteki adama:

Madem karımı istiyorsun onu benden erkek gibi al. Seni düelloya davet ediyorum," demiş

Öteki adam kabul etmiş, ikisi birlikte yandaki odaya girip kapıyı kapatmışlar. Kadının kocası öteki adama fısıldamış;

Aslında kimsenin canının yanmasına gerek yok, ikimiz de havaya ateş edelim sonra ölmüş gibi yere yatalım, karım ilk önce hangimizin yanına koşarsa en çok sevdiği odur."

Böylece ikisi havaya bir el ateş edip hemen kendilerini yere atmışlar. Kadın silah sesini duyar duymaz koşarak içeri girmiş, yere yatan iki adama bakmış ve bağırmış:

Hayatım çıkabilirsin, ikisi de öldü!"
 

Yaşlı Fred, hastaneye kaldırılmış. Ailesi, aile papazını da kendilerine eşlik etmesi ve gereği haline görevini yapması için çağırmış.

Papaz ve aile efradı yatağın etrafında beklerken, Fred'in durumu aniden kötüleşmiş. Yatağından yarı doğrularak, el işaretleri ile yazacak bir şeyler istemiş.

Papaz, anlayışlı bir şekilde, Fred'e bir kağıt ve bir kalem uzatmış. Fred titreyen ellerle hızlı hızlı kağıda bir şeyler yazıp papaza uzatmış ve aniden ölmüş. Papaz, böyle acılı bir anda kağıttakileri okumanın doğru olmayacağını düşünerek kağıdı cebine sokmuş.

Birkaç gün sonra cenaze sırasında, Fred'in verdiği kağıdın cebinde olduğunu hatırlamış. Cenazenin gömülmesinden hemen önce, Papaz ileri çıkarak:

"Sevgili Fred, ölmeden hemen önce benden kağıt kalem isteyerek bir şeyler yazdı. Zamanı uygun olmadığı için o anda bakmadım fakat şimdi, hepinizin önünde bu notu okumak istiyorum," demiş ve cebinden kağıdı çıkararak yüksek sesle okumuş:

"Lütfen bir adım sola çekil. Oksijen hortumuma basıyorsun!"
 

Afacan, yıl sonu karnesini babasına uzatır. Karneyi inceleyen baba:
Ben hayatımda bu kadar berbat bir karne görmedim," diye kükrer. Nedir bu böyle, ha? Bütün notlar zayıf."
Bilmem, baba..." diye yanıtlar, Afacan. "O karneyi sandığın içinde buldum ve üstünde de senin adın yazıyor."

Uçağın havalanmasını beklerken adamın yanında oturan diğer yolcu, adama dönmüş ve
 Biliyor musunuz, bir yerde okumuştum eğer yolculuk esnasında yanınızdaki ile sohbet ederseniz, seyahat süresi daha kısa geliyormuş insana.
Kucağındaki kitabı okumak üzere yeni açmış adam, kitabı yavaşça kapatmış ve adama; Hangi konuda sohbet etmek istersiniz? Bilmem ki, nükleer enerji konusunda konuşmak ister misiniz? Olabilir, bu ilginç bir konu olabilir ancak nükleer enerji konusuna girmeden önce size başka bir soru sorayım. Bir at, bir inek ve bir keçi, üçü de ot yiyerek beslenmelerine rağmen, keçi misket şeklinde, inek sıvı şeklinde, at ise kurutulmuş ot şeklinde dışkılar. Sizce neden?
Sohbet etmek isteyen adam, hayretle bakmış; Hiçbir şey aklıma gelmiyor, bilmiyorum.
Kitabını okumak steyen adam; 
Hiç bir bok hakkında bilgin yoksa ne demeye nükleer enerji konusunda sohbet etmek istedin?

Padişah ile vezir tartışmaya başlamış. Padişah vezire,
En büyük ve en güçlü olan benim. Sen benim emrimdesin!" demiş. Vezir,
Hayır ben büyüğüm. Ordunun başında ben savaşıyorum, sen sadece mühür basıyorsun," diye itiraz etmiş. Tartışma uzayınca padisahla vezir, bir çobanın yanına gitmişler ve konuya hemen girmemek için çobana sormuşlar:
Senin koyunun mu büyük, ineğin mi?"
Çoban şaşırmış;
İneğim," demiş.
Keçin mi büyük, öküzün mü?" Çoban;
Öküzüm tabii," deyince, asıl soruyu yöneltmişler çobana:
Söyle bakalım, padişahın mi büyük, vezirin mi?"
Çoban hiç düşünmeden yanıt vermiş:
Vallahi ben bu hayvanları tanımıyorum!"
 

Arabanın lastiği tam akıl hastanesinin önünde patlar. Adam arabayı kenara zor yanaştırır.
Hemen dışarı çıkar. Kriko, stepne, bijon anahtarı derken tekeri söker. Tam söktüğü anda 4 adet bijon, yuvarlanıp yağmur mazgalına düşer. Mazgal açılır gibi değil, bijonlara ulaşmak mümkün değil. Adam bir sağına bakar, bir soluna bakar, çaresiz kaldırıma çöker.

Olayı en başından beri akıl hastanesinin demir parmaklıklı penceresinden izleyen bir akıl hastası adama seslenir:

"Sen ne yapıyorsun orada öyle?"

"Sorma birader, lastik patladı ve değiştirirken bijonları mazgala düşürdüm."

"Düşündüğün şeye bak! Diğer lastiklerden birer tane bijon çıkar. Hepsi 3 bijonlu olsun ziyanı yok seni lastikçiye kadar idare eder."

Adam hemen denileni yapar ve akıl hastanesindeki deliye seslenir:

"Senin ne işin var allah aşkına tımarhanede?"

"Sor mu bu şimdi? Biz burada delilikten yatıyoruz kardeşim, salaklıktan değil."

Çankaya yokuşundan inmekte olan kamyon kırmızı ışıkta durunca, yanındaki arabadaki sarışın camını indirir ve bağırır:

"Hey, duymadınız! Ben Ayşe! Yükünüz yola dökülüyor diyorum."

Kamyoncu gene sürer. Üçüncü kırmızıda sarışın arabasından fırlar kamyonun camını yumruklar, indirtir.

"Yahu ben Ayşe! Yükünüz dökülüyor!"

Kamyoncu kafa sallar ve sürer...

Dördüncü kırmızıda bu defa kamyoncu aşağı iner, sarışının arabasına yürür, camı tıklatır, indirtir.

"Hey!" der, "Benim adım da Mehmet. Ankara'da kış var ve ben tuz kamyonu sürüyorum!"

Yaşlı Fred, hastaneye kaldırılmış. Ailesi, aile papazını da kendilerine eşlik etmesi ve gereği haline görevini yapması için çağırmış.

Papaz ve aile efradı yatağın etrafında beklerken, Fred'in durumu aniden kötüleşmiş. Yatağından yarı doğrularak, el işaretleri ile yazacak bir şeyler istemiş.

Papaz, anlayışlı bir şekilde, Fred'e bir kağıt ve bir kalem uzatmış. Fred titreyen ellerle hızlı hızlı kağıda bir şeyler yazıp papaza uzatmış ve aniden ölmüş. Papaz, böyle acılı bir anda kağıttakileri okumanın doğru olmayacağını düşünerek kağıdı cebine sokmuş.

Birkaç gün sonra cenaze sırasında, Fred'in verdiği kağıdın cebinde olduğunu hatırlamış. Cenazenin gömülmesinden hemen önce, Papaz ileri çıkarak:

"Sevgili Fred, ölmeden hemen önce benden kağıt kalem isteyerek bir şeyler yazdı. Zamanı uygun olmadığı için o anda bakmadım fakat şimdi, hepinizin önünde bu notu okumak istiyorum," demiş ve cebinden kağıdı çıkararak yüksek sesle okumuş:

"Lütfen bir adım sola çekil. Oksijen hortumuma basıyorsun!"

Genç adam, İstanbul'dan Ankara'ya otobüsle giderken, verilen molada hemen tuvalete koşturdu. Boş bir kabin bulup kendini oraya attı. Tam kabine girmişti ki, yan kabinden bir ses, "Merhaba" dedi. Adam saskin saskin, "Merhaba" diye cevap verdi.
Ses devam etti:
"Nasilsin?"
İlk defa başına böyle bir sey geliyordu... yine de şaşkın şaşkın cevap verdi:
"Sağ ol, iyiyim. Sen nasılsın?"
Ses sordu:
"Ne yapıyorsun?"
Bir an tereddüt geçirdi. Adam onun tuvalette olduğunu bildiği için mutlaka ne yaptığını da biliyordu. Başka bir şey söylemesi gerektiğini düşündü ve:
"Ben," dedi, "İstanbul'dan gelip, Ankara'ya gidiyorum. Sen nereye gidiyorsun?"
Adamın sonraki cümlesi bu muhabbeti sona erdirdi.
"Hayatim, telefonu kapatıyorum. Yandaki tuvalette bir geri zekali var. Sana sorduğum sorulara cevap verip duruyor. Ben seni daha sonra ararım

Yaşlı Fred, hastaneye kaldırılmış. Ailesi, aile papazını da kendilerine eşlik etmesi ve gereği haline görevini yapması için çağırmış.

Papaz ve aile efradı yatağın etrafında beklerken, Fred'in durumu aniden kötüleşmiş. Yatağından yarı doğrularak, el işaretleri ile yazacak bir şeyler istemiş.

Papaz, anlayışlı bir şekilde, Fred'e bir kağıt ve bir kalem uzatmış. Fred titreyen ellerle hızlı hızlı kağıda bir şeyler yazıp papaza uzatmış ve aniden ölmüş. Papaz, böyle acılı bir anda kağıttakileri okumanın doğru olmayacağını düşünerek kağıdı cebine sokmuş.

Birkaç gün sonra cenaze sırasında, Fred'in verdiği kağıdın cebinde olduğunu hatırlamış. Cenazenin gömülmesinden hemen önce, Papaz ileri çıkarak:

"Sevgili Fred, ölmeden hemen önce benden kağıt kalem isteyerek bir şeyler yazdı. Zamanı uygun olmadığı için o anda bakmadım fakat şimdi, hepinizin önünde bu notu okumak istiyorum," demiş ve cebinden kağıdı çıkararak yüksek sesle okumuş:

"Lütfen bir adım sola çekil. Oksijen hortumuma basıyorsun!"